Zarządzeniem nr 64 Ministra OŚZNiL z dn. 31. 12. 1992 roku powołano Nadleśnictwo Przemków z całości obrębu Przemków Nadleśnictwa Chocianów oraz części obrębu żuków Nadleśnictwa Głogów.

W 1945 lasy te upaństwowiono na mocy Dekretu PKWN z 12 grudnia 1944r. Od 1945 roku dla lasów stanowiących własność wymienionych nadleśnictw, sporządzone były plany urządzeniowe, które były podstawą prowadzenia w nich planowej gospodarki. Były to:

1. przybliżona tabela klas wieku (1945-1949);

2. plany prowizorycznego urządzenia gospodarstwa leśnego, sporządzony w 1950 r.

3. plany definitywnego urządzenia lasu: (przy wprowadzeniu zasady dokładnej regulacji stanu posiadania, opartej na ścisłym pomiarze geodezyjnym.) w 1963 r. dla wschodniej części Nadleśnictwa Chocianów (6880,85 ha) oraz w 1958 dla zachodniej części (poligonowej – 1862,76 ha) Nadleśnictwa Chocianów oraz dla Nadleśnictwa Wierzbowa (Borówki);

4. I rewizja definitywnego urządzenia lasu, przeprowadzona została w roku 1970 dla Nadleśnictwa Wierzbowa, zachodniej części (poligonowej) Nadleśnictwa Chocianów, a w 1972 dla wschodniej części Nadleśnictwa Chocianów;

5. II rewizja definitywnego urządzenia lasu, przeprowadzona dla Nadleśnictwa Chocianów, obręby Chocianów, Wierzbowa oraz Przemków na okres 01.01.1984 - 31.12. 1993r;

6. III rewizja definitywnego urządzenia lasu, przeprowadzona dla Nadleśnictwa Chocianów, obręby Chocianów, Wierzbowa na okres 01.01.1994 - 31.12. 2003r.

Obręb Chocianów – jako nadleśnictwo powstało w 1945r. z lasów byłych dużych własności prywatnych i przylegających lasów chłopskich o powierzchni około 12000 ha. Obejmowało ono kompleksy położone wokół miasta Chocianów, których dwa główne: wschodni i zachodni skupiały ok. 80 % powierzchni nadleśnictwa. W części południowej nadleśnictwo obejmowało również lasy obecnego Nadleśnictwa Złotoryja, Obręb Chojnów oraz Nadleśnictwa Legnica.

W roku 1948 z wschodniego kompleksu o powierzchni 5690 ha powstało Nadleśnictwo Trzmiel, które funkcjonowało do roku 1959, po którym lasy te wróciły do Nadleśnictwa Chocianów. W tym czasie odeszły również na rzecz Nadleśnictwa Chojnów lasy południowej części nadleśnictwa. Po tej reorganizacji stan posiadania Nadleśnictwa Chocianów obejmował 7882 ha.

W latach 1962 – 63 pracownia geodezyjna BULiGL Oddział w Brzegu przeprowadziła definitywny pomiar granic i dokonała rozliczenia powierzchni, która na dzień 1 października 1963r. wynosiła 9069,70 ha (w tym 1862,76 poligonu).

W roku 1972 pracownia geodezyjna BULiGL Oddział w Brzegu przeprowadziła rewizję granic i dokonała ponownego rozliczenia powierzchni, która na dzień 1 października 1972r. wynosiła 8415,46.

Obręb Wierzbowa – jako Nadleśnictwo Borówki powstało w 1958r. z lasów byłych Nadleśnictw: Wierzbowa i Krzyżowa tworzących dawniej Nadleśnictwo Wierzbowa. Obie jednostki funkcjonowały samodzielnie w latach 1946 – 1958. Według stanu na dzień 01.01.1958r. powierzchnia nadleśnictwa wynosiła 11553,35 ha. W ramach reorganizacji przekazano część północno-zachodnią do Nadleśnictwa Przemków, a także część południową (za szosą Bolesławiec – Gromadka) do Nadleśnictwa Bolesławiec oraz Chojnów. W skład Nadleśnictwa Wierzbowa weszły lasy upaństwowione oraz niewielkie kompleksy lasów chłopskich.

Według planu I rewizji urządzenia lasu powierzchnia Nadleśnictwa Wierzbowa wynosiła 11720,45 ha, a według II rewizji 11726,77 ha.

Gospodarka w latach powojennych prowadzona była według ogólnie obowiązujących w lasach państwowych zasad. Początkowo wprowadzono bezzrębowy sposób zagospodarowania. Doprowadziło to do dewastacji drzewostanów poprzez plądrowniczą realizację cięć nastawionych na poszukiwanie cennych sortymentów. W roku 1950/51 przywrócono zrębowy sposób zagospodarowania na siedliskach borowych, a na siedliskach żyźniejszych prowadzono cięcia rębnią gniazdowo-przerębową. Trzebieże prowadzono głównie w starszych klasach wieku, natomiast w cięciach pielęgnacyjnych młodszych drzewostanów narastały zaległości. Odnawianie było dokonywanie głównie sosną poprzez sadzenie, rzadziej siewem. Gatunki domieszkowe wprowadzano w niewielkich ilościach.

W latach powojennych lasy obecnego Nadleśnictwa Chocianów narażone były na szkody powodowane przez czynniki zarówno natury biotycznej (głównie szkodliwe owady) jak i abiotycznej (szkody od czynników atmosferycznych). Notowano większe gradacje szkodników pierwotnych, takich jak: brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak. Ze szkodników wtórnych nękających systematycznie drzewostany nadleśnictwa wymienić należy: przypłaszczka granatka, kornika drukarza oraz cetyńce.

W roku 1960 na terenie obecnego obrębu Wierzbowa wybuchł pożar, który strawił ok. 800 ha lasu. Drugi wielki pożar, który wybuchł w 1983r. objął 1382 ha . Kolejne duże pożary lasu na terenie obecnego obrębu Wierzbowa wybuchały w latach 1989 (141 ha) oraz 1990 (1122 ha).

Istotnym czynnikiem obniżającym stan zdrowotny drzewostanów zachodniej części lasów nadleśnictwa była obecność wojsk radzieckich na terenach poligonowych. Intensywna działalność tych wojsk prowadziła do postępującej degradacji siedlisk, dewastacji drzewostanów, a także spowodowała, iż z powodu nieznanej liczby niewypałów i niewybuchów pozostawionej w ziemi tereny te do dziś są w większości niedostępne.

Efektem tych negatywnych zjawisk było pogarszanie się kondycji zdrowotnej drzewostanów, a duży udział cięć sanitarnych powodował zaniedbania w cięciach pielęgnacyjnych. Dopiero ostatnie lata przyniosły zdecydowaną poprawę. Zmiany restrukturyzacyjne w przemyśle ciężkim oraz restrykcyjne przepisy ochrony środowiska spowodowały, iż główna przyczyna złego stanu zdrowotnego drzewostanów – zanieczyszczenia przemysłowe – została radykalnie ograniczona. Efektem tego drzewostany zaczęły odbudowywać aparat asymilacyjny i nastąpił dynamiczny proces przyrastania.